Ik ben gezegend dat mijn dierbaren en ik tot nu toe gevrijwaard zijn gebleven van Corona. Misschien kost het me daarom wel moeite mijn gedachten en gevoelens rond deze Coronacrisis te ordenen. Enerzijds zie ik de zieken, de doden, gefrustreerde ondernemers en werknemers, de spanningen en frustraties rond de anderhalve meter samenleving en ga zo maar door. Ik baal dat … Lees verder

Ik zit in het lentezonnetje in mijn tuintje. De laatste woorden van Jesse Frederik sterven weg. Ik doe mijn oortjes uit en kijk peinzend en niks ziend de tuin in. In fases heb het geluisterd naar de gesproken versie van Frederiks ‘Zo hadden we het niet bedoeld’ over de toeslagen affaire. De titel had niet beter kunnen zijn. Wat een … Lees verder

Wij van de Ambachtsschool zijn van leren. We heten niet voor niets een school. Leren over organiseren en veranderen; kijken of we de gezamenlijke kennis een klein stapje verder kunnen brengen door onderzoek, uitwisseling van ervaringen en expliciteren van onze steeds veranderende inzichten. Deze winter vulden we samen een special van het blad M&O over onze tijdloze helden: over vakgenoten die … Lees verder

Innovatie in coronatijd, hoe doen wij dat als helpers vanaf de zijlijn, levend van gesprekken met mensen in zaaltjes, handig improviserend op wat er in de lucht hangt? Ik heb het idee dat ik zo ongeveer de helft van mijn repertoire kwijt ben. Het werk is ook veel minder leuk. Er kan minder en er mislukt meer, alle dappere opgewektheid … Lees verder

Wat zou er zijn gebeurd als degenen – ambtenaren en politici tezamen – die nu ieder afzonderlijk door de commissie Toeslagen worden gehoord [1] – met elkaar zouden zijn gezeten aan een ronde tafel, naar elkaars perspectieven hadden kunnen luisteren, elkaars emoties hadden gezien en elkaar open en onderzoekende vragen hadden kunnen stellen, zou er dan anders zijn gehandeld? In mijn fantasie … Lees verder

Nooit zijn we zo vrij geweest en nooit hebben we ons zo machteloos gevoeld. (Zygmunt Bauman) De maakbaarheid voorbijSeptember 1977 startte ik mijn studie sociologie aan de Erasmus Universiteit te Rotterdam. Die studie bleek een deformatie voor het leven; ik ben ervan overtuigd dat de wereld bestaat uit relaties tussen minimaal twee mensen en verder alle veelvouden daarvan. Want alles … Lees verder

De ontwikkeling en de ervaringen die leidinggevenden en hun medewerkers doormaken in herstellen van het normale leven in een verwaarloosde organisatie blijkt behulpzaam bij het herstel van de sociale relaties tijdens de coronacrisis en biedt hen de veerkracht om in de geleefde 1,5 meter werkelijkheid door te kunnen.  Een verwaarloosde organisatie die gewerkt heeft aan herstel van ‘het normale leven’, … Lees verder

In ‘A paradise built in hell’ onderzoekt Rebecca Solnit het gedrag van mensen, of beter van gemeenschappen direct na rampen. Wat blijkt is dat rampen vaak leiden tot opmerkelijke tijdelijke gemeenschappen – een soort paradijs te midden van het puin, waar mensen, op eigen kracht en zonder leiding van de autoriteiten, erin slagen om voor elkaar te zorgen. Ze bestudeerde … Lees verder

Op dit moment schrijf ik aan een nieuw artikel over het begrip ‘mind’ van Bateson. De vermaledijde Bateson noem ik hem inmiddels, omdat hij me in al mijn pogingen om hem te begrijpen toch steeds net ontglipt. Terwijl ik mijn hoofd breek over zijn werk, breek ik ook het hoofd over wat er om me heen gebeurt. Er is reuring … Lees verder