Schrijvers van romans bevolken tochtige zolderkamertjes, slijten hun dagen in het café, mijmeren over een vrouw (of man), reflecteren op de wereld, filosoferen over menselijke verhoudingen en leven vaker ’s nachts dan overdag. Dat romantische beeld kennen we allemaal. Zou het waar zijn? Vast staat wel dat er eigenlijk nauwelijks boeken zijn geschreven over mensen